ΑΤΡΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ: ΣΥΝΗΘΗ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ

 

Η ατροφική γαστρίτιδα αποτελεί χρόνια φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου με συνοδό ατροφία. Αποτελεί εξελισσόμενη παθολογική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από απώλεια γαστρικών αδένων και εστίες εντερικής μεταπλασίας.  Η ατροφική γαστρίτιδα οφείλεται σε ειδικά αυτοαντισώματα ή σε ένα λοιμογόνο βακτηρίδιο, το ελικοβακτηρίδιο. Στην περίπτωση της ατροφικής γαστρίτιδας από αντισώματα, στους πάσχοντες υπάρχει διαταραχή του ανοσολογικού συστήματος και αυτοάνοση καταστροφή γαστρικού βλεννογόνου.

Πολλές περιπτώσεις είναι ασυμπτωματικές. Τα συμπτώματα, εάν υπάρχουν, είναι πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα, απώλεια όρεξης συμπτώματα από έλλειψη βιταμινών και ιχνοστοιχείων όπως αναιμία, πόνος στο στήθος κόπωση σύγχυση μυρμηγκιάσματα εμβοές, ναυτία, έμετος . Η ατροφική γαστρίτιδα είναι πιο συχνή σε ανθρώπους με ηλικία άνω των 50 ετών.

Ομάδες υψηλού κινδύνου για προσβολή από ατροφική γαστρίτιδα είναι οι άνθρωποι που δεν τηρούν καλές συνθήκες υγιεινής, οι άνθρωποι με δυσμενή κληρονομικότητα, οι πάσχοντες από αυτοάνοσα νοσήματα.

Συνήθη λάθη που κάνουν οι πάσχοντες:

1.      Δεν ελέγχουν επίπεδα βιταμινών και ιχνοστοιχείων στο αίμα τους σε περιοδική βάση

Η ατροφική γαστρίτιδα αποτελεί ένα πολυσυστηματικό νόσημα, διότι συνδέεται πολλές φορές με κακή απορρόφηση ζωτικών βιταμινών και ιχνοστοιχείων, φαινόμενο που προκαλεί συχνά διαταραχές στην λειτουργία μιας ποικιλίας οργάνων. Συστηματικά συμπτώματα από την έλλειψη όπως ατονία, λιποθυμία, ωχρότητα, μουδιάσματα, κάψιμο στο σώμα, αστάθεια, μειωμένη αντίσταση στo stress, ανορεξία, διαταραχές συμπεριφοράς, ενδέχεται να υπάρχουν, σε αρχικά στάδια ωστόσο υπάρχει έλλειμμα συμπτωμάτων. Η έλλειψη σιδήρου και βιταμίνης Β12 ιδιαιτέρως, είναι συχνά παθολογικά ευρήματα στους πάσχοντες.

·       Δεν υποβάλλονται σε ενδοσκοπήσεις μετά την διάγνωση

Ένα μικρό ποσοστό των πασχόντων από ατροφική γαστρίτιδα ενδέχεται να αναπτύξει όγκους πεπτικού συστήματος. Πολλοί ασθενείς, αναλόγως και σταδίου της νόσου πρέπει να υποβάλλονται σε ενδοσκοπήσεις συνηθέστερα ανά τρία-πέντε έτη.

·       Δεν απέχουν από παράγοντες της καθημερινότητας που προκαλούν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση

Κατά την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ), υγρά του στομάχου παλινδρομούν με αποτέλεσμα την επιδείνωση του προβλήματος. Συμπτώματα όπως βήχας, φλεγμονές, βράχνιασμα, ξινίλα στόματος με αναγωγές, δύνανται να εμφανιστούν.

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μπορεί να προκαλείται από νοσήματα εκτός του γαστρεντερικού συστήματος (π.χ. διαβήτης, έμφραγμα του μυοκαρδίου) από τοπικά νοσήματα του γαστρεντερικού (π.χ. διαφραγματοκήλη) που πρέπει να ευρίσκονται υπό άριστη ρύθμιση. Τα ακατάστατα γεύματα, τα λιπαρά γεύματα, το stress, η κατάχρηση καφέ, η έκθεση σε τοξικές ουσίες, η κατάχρηση φαρμάκων, τo υπερβολικό βάρος, η κατάκλιση και ο ύπνος κατά το εξηντάλεπτο που έπεται του γεύματος  είναι ορισμένοι από τους πιο κοινούς παράγοντες και καταστάσεις της καθημερινότητας που συνδέονται με την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

·       Εφόσον έχουν αυτοαντισώματα δεν ευρίσκονται σε επιφυλακή και για αυτοάνοσα νοσήματα που είναι συχνότερα στους πάσχοντες συγκριτικά με τον υπόλοιπο πληθυσμό.

 

Τ ο αμυντικό σύστημα του ανθρώπου περιλαμβάνει πολλούς μηχανισμούς άμυνας και προστασίας έναντι των τοξικών παραγόντων. Οι βλαπτικές ουσίες αποκαλούνται γενικώς αντιγόνα. Μετά την είσοδο ενός βλαπτικού λοιμογόνου παράγοντα ειδικά αντισώματα που παράγονται από λεμφοκύτταρα (Β λεμφοκύτταρα) και ειδικά ευαισθητοποιημένα λεμφοκύτταρα (Τ λεμφοκύτταρα) επιτίθενται στο παθογόνο. Τα ειδικά αντισώματα και τα ειδικά ευαισθητοποιημένα λεμφοκύτταρα έχουν σημαντικό ρόλο στην ανοσολογική μνήμη, στην οποία οφείλεται η ανοσία που αναπτύσσει ο οργανισμός έναντι ορισμένων παθογόνων μικροοργανισμών μετά τη λοίμωξη. Σε ορισμένα άτομα, το ανοσοποιητικό σύστημα, παράγει αντισώματα έναντι των ιστών του, τα οποία εκλαμβάνουν λανθασμένα τους ιστούς του σώματος ως ξένα και βλαπτικά αντιγόνα. Στην ατροφική γαστρίτιδα τα αυτοαντισώματα αυτά πυροδοτούν αυτοάνοση αντίδραση κατά των βρεγματικών κυττάρων του στομάχου, υποχλωρυδρία και καταστροφή του ενδογενούς παράγοντα. Η ατροφική γαστρίτιδα από αυτοαντισώματα συνδέεται και με άλλες αυτοάνοσες διαταραχές, όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto , ο διαβήτης τύπου 1 , η νόσος Crohn.

·       Kάνουν υπερβολική κατανάλωση αναψυκτικών

Τα αναψυκτικά, ανθρακούχα ή μη, περιέχουν ένα μείγμα από χημικά στοιχεία και τεχνητές γεύσεις που δεν συνιστώνται στους πάσχοντες από ατροφική γαστρίτιδα.

·       Καπνίζουν και κάνουν υπερβολική χρήση άλατος και αλκοόλ

Οι παράγοντες αυτοί επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr

ΓΙΑΤΡΕ ΠΑΣΧΩ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΟΠΩΣΗΣ;

 

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, ή μυαλγικής εγκεφαλομυελίτιδας, είναι πολυσυστηματικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από σοβαρή κόπωση που διαρκεί και συνοδεύεται από γνωστική δυσλειτουργία, προβλήματα ύπνου, δυσλειτουργία του αυτόνομου συστήματος, αδιαθεσία μετά την άσκηση. Ο όρος σύνδρομο χρόνιας κόπωσης έχει χρησιμοποιηθεί για να σηματοδοτηθεί η σύνθετη φύση του συνδρόμου.  Στην μυαλγική εγκεφαλίτιδα- σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί είναι πολλαπλοί και σύνθετοι όπως ανοσολογικές διαταραχές,  αλλοιώσεις στη λειτουργία των φυσικών φονικών κυττάρων (NK), διαταραχές στο προφίλ ιντερλευκινών, βλάβη στην απόκριση των Τ κυττάρων σε συγκεκριμένα αντιγόνα, αντιδράσεις αυτοανοσίας, αυξημένο οξειδωτικό stress, αλλοιώσεις στα επίπεδα σεροτονίνης, δυσλειτουργία στον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης, επιγενετική τροποποίηση, νευροφλεγμονή, νευρωνική ευαισθητοποίηση, απορρύθμιση οδών που συνδέονται με την ομαλή άμυνα έναντι ιών. Κάθε περίπτωση χρόνιας κόπωσης δεν οφείλεται σε μυαλγική εγκεφαλίτιδα με δεδομένο ότι ποικίλες καταστάσεις   όπως η κατάχρηση αλκοόλ, η αυπνία, υπερκόπωση, η αναιμία, οι ορμονικές διαταραχές, οι χρόνιες φλεγμονές, τα ψυχιατρικά σύνδρομα, οι παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος, οι αναπνευστικές παθήσεις, τα καρκινώματα, τα αυτοάνοσα νοσήματα, η άπνοια κατά τον ύπνο προκαλούν κόπωση και πρέπει να αποκλείονται στα πλαίσια της σωστής παθολογικής εξέτασης από τον έμπειρο παθολόγο κατά την διερεύνηση του προβλήματος της κόπωσης στον πάσχοντα από κόπωση ασθενή.

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης βαίνει αυξανόμενο σήμερα. Σύμφωνα με μελέτες η επίπτωση του συνδρόμου κυμαίνεται από 0,007% έως 2,8% στον γενικό ενήλικο πληθυσμό. Η επιδημία του κορονοιού οδήγησε σε αύξηση του ποσοστού των πασχόντων. Αυτό συμβαίνει διότι η προσβολή από ισχυρά παθογόνα λειτουργεί ως καταλύτης στην πυροδότηση των σύνθετων παθοφυσιολογικών παθολογικών φαινομένων που εμφανίζονται στο σύνδρομο. Το νόσημα εμφανίζεται σε υψηλότερα ποσοστά μεταξύ 40 και 70 ετών. Οι γυναίκες προσβάλλονται πιο συχνά από τους άνδρες. Παρά ταύτα δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση της διάγνωσης του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης σε κάθε περίπτωση κόπωσης που διαρκεί ή είναι επίμονη και η οποία μπορεί να μοιράζεται κοινές παθοφυσιολογικές διαταραχές με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης αλλά να μην έχει την έκταση και την ένταση της εκτροπής που χαρακτηρίζει το σύνδρομο. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να τεθεί η διάγνωση του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης ή μυαλγικής εγκεφαλίτιδας σε εσάς που πάσχετε από κόπωση είναι:

1.     Να μην έχει εντοπιστεί σαφής υποκείμενος παθολογικός παράγοντας που να δικαιολογεί την κόπωση από παθολόγο με σφαιρική γνώση και ανάλογη εμπειρία. Αντιστοίχως να μην έχει εντοπιστεί υποκείμενο ψυχιατρικό νόσημα που να αποτελεί το αίτιο της κόπωσης.

2.     Η κόπωσή σας να διαρκεί πάνω από έξι μήνες και να είναι μέτριας/σοβαρής έντασης επί πάνω από το 50% του χρόνου κατά την καθημερινότητά σας. Αυτό σημαίνει ότι εάν πάσχετε μονίμως από  ελαφρά κόπωση που σας απασχολεί για μικρό μόνο χρονικό διάστημα κατά την διάρκεια της ημέρας χωρίς  τάσεις επιδείνωσης, μπορεί να πάσχετε από χρόνια κόπωση αλλά όχι από το πολυσυστηματικό νόσημα του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης ή μυαλγικής εγκεφαλομυελίτιδας.

3.     Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης προκαλεί χαρακτηριστική επιδείνωση των συμπτωμάτων και της λειτουργίας μετά από έκθεση σε φυσικούς ή γνωστικούς στρεσογόνους παράγοντες, οι οποίοι προηγουμένως ήταν  καλά ανεκτοί. Έτσι εάν έχετε κόπωση αλλά ταυτόχρονα δεν βιώνετε επιδείνωση της κόπωσης μετά από άσκηση ή πνευματική εργασία δεν πάσχετε από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Η κόπωση μετά την άσκηση ή την εργασία μπορεί να περιλαμβάνει νευρολογικές, καρδιαγγειακές, αναπνευστικές και γαστρεντερικές ενοχλήσεις.

4.     Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης συνοδεύεται χαρακτηριστικά από μη αναζωογονητικό ύπνο. Εάν δεν ξυπνάτε κουρασμένοι, μπορεί να πάσχετε από χρόνια κόπωση αλλά όχι από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

5.     Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης συνοδεύεται είτε από γνωστική εξασθένηση (ήτοι προβλήματα με τη σκέψη ή τη μνήμη ή τη συγκέντρωση) είτε από ορθοστατική δυσανεξία (ήτοι επιδείνωση συμπτωμάτων κατά τη λήψη και τη διατήρηση όρθιας στάσης). Εάν πάσχετε από μυϊκή μόνο κόπωση και παράλληλα δεν εμφανίζετε ορθοστατικά συμπτώματα, δεν πάσχετε από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr

"ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΟ" ΟΥΡΙΚΟ ΟΞΥ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

 

Το ουρικό οξύ είναι ασθενές οξύ που παράγεται από το μεταβολισμό των πουρινών. Πριν από την εφηβεία, το μέσο ουρικό οξύ ορού είναι 3,6 mg/dl για άνδρες και γυναίκες. Προοδευτικά οι τιμές αυξάνονται. Οι ενήλικες  γυναίκες έχουν συνήθως 1 mg/dl λιγότερο ουρικό οξύ στο αίμα από τους άνδρες. Το χαμηλότερο επίπεδο στις γυναίκες αντανακλά την σχετιζόμενη με τα οιστρογόνα ενίσχυση της νεφρικής κάθαρσης του ουρικού οξέος και εξαφανίζεται κατά την εμμηνόπαυση. Πολλοί παράγοντες, όπως η άσκηση, η διατροφή, τα φάρμακα και η κατάσταση ενυδάτωσης, μπορεί να οδηγήσουν σε παροδικές διακυμάνσεις των επιπέδων ουρικού οξέος.

 Το αυξημένο ουρικό οξύ που καλείται ιατρικώς υπερουριχαιμία.

Τα συμπτώματα που προκαλεί το αυξημένο ουρικό οξύ

Η υπερουριχαιμία διακρίνεται σε συμπωματική υπερουριχαιμία στην οποία τα συμπτώματα από το αυξημένο ουρικό οξύ περιλαμβάνουν ουρική αρθρίτιδα, νεφρολιθίαση, κολικούς νεφρού ή νεφροπάθεια και  ασυμπτωματική υπερουριχαιμία ήτοι υπερουριχαιμία που δεν προκαλεί συμπτώματα. Η ασυμπτωματική υπερουριχαιμία μπορεί σταδιακά να εξελιχτεί σε συμπωματική υπερουριχαιμία.

Στη συμπτωματική υπερουριχαιμία το ουρικό οξύ σχηματίζει κρυστάλλους και λίθους που καθιζάνουν σε αρθρώσεις προκαλώντας ουρική αρθρίτιδα ή στο ουροποιητικό σύστημα προκαλώντας κολικούς και συγκρίματα. Η οξεία νεφροπάθεια ουρικού οξέος είναι μια σοβαρή μορφή οξείας νεφρικής ανεπάρκειας που προκύπτει από την καθίζηση κρυστάλλων ουρικού οξέος εντός του ουροποιητικού συστήματος.

Αυξημένο ουρικό οξύ και μεταβολικό σύνδρομο

Πολλοί πάσχοντες από αυξημένο ουρικό οξύ πάσχουν παράλληλα από μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο  αφορά συνολικά το μεταβολισμό λιπιδίων και γλυκόζης και διαγιγνώσκεται όταν ένας ασθενής έχει τουλάχιστον 3 από τις ακόλουθες 5 καταστάσεις:

•            Αρτηριακή πίεση ≥130/85 mm Hg

•            Τριγλυκερίδια ≥150 mg/dL

•            HDL-C < 40 mg/dL στους άνδρες ή < 50 mg/dL στις γυναίκες

•            Γλυκόζη νηστείας ≥100 mg/dL

•            Περίμετρος μέσης ≥102 cm στους άνδρες ή ≥88 cm στις γυναίκες

Το αυξημένο ουρικό οξύ στα πλαίσια του μεταβολικού συνδρόμου συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο προσβολής από διαβήτη καρδιαγγειακά νοσήματα, λιπώδες ήπαρ και ορισμένα καρκινώματα.

 

Τα αίτια της υπερουριχαιμίας:

Αποτελεί το παθολογικό καταληκτικό σημείο κατά κύριο λόγο τριών διεργασιών:

·       Της απέκκρισης ουρικού οξέος από τα ούρα

Ο νεφρός είναι η κύρια θέση απομάκρυνσης  του ουρικού οξέος.

Ο μειωμένος ρυθμός σπειραματικής διήθησης και η νεφρική ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσουν σε δευτεροπαθή υπερουριχαιμία. Η νεφρική κάθαρση  μπορεί να μειωθεί λόγω αφυδάτωσης ή παρουσίας οργανικών οξέων όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις διαβητικής  κετοξέωσης ή χρόνιας λήψης μικρής δόσης σαλικυλικών φαρμάκων. Τα διουρητικά φάρμακα αυξάνουν το ουρικό οξύ του ορού με πολλαπλούς μηχανισμούς (π.χ. αυξημένη σωληναριακή επαναρρόφηση).

·       Της διαιτητικής πρόσληψης πουρινών

Η οξειδάση της ξανθίνης, το ένζυμο που είναι υπεύθυνο για τη μετατροπή των πουρινών σε ουρικό οξύ, βρίσκεται σε αφθονία στο ήπαρ και στον βλεννογόνο του λεπτού εντέρου. Κάνοντας υπερβολική κατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε  πουρίνες όπως είναι το  κόκκινο κρέας, τα σπλάγχνα οργάνων, τα οστρακοειδή, τα αλκοολούχα ποτά, τα αλλαντικά, το κουνέλι, η πάπια, η χήνα, ο λαγός αυξάνουμε την πρόσληψη πουρινών, κατά το μεταβολισμό των οποίων παράγεται ουρικό οξύ.

·       Της ενδογενούς σύνθεσης πουρινών

Μέρος ασθενών με υπερουριχαιμία εκκρίνει υπερβολικές ποσότητες ουρικού οξέος λόγω κληρονομικών παραμέτρων που αφορούν την δραστηριότητα ενζύμων ή υπερβολικής παραγωγής πουρινών λόγω υποκείμενου νοσήματος ή παθολογικού παράγοντα. Υποκείμενα νοσήματα και παράγοντες που προκαλούν αυξημένη ενδογενή σύνθεση είναι οι αιμολυτικές και μυελουπερπλαστικές διαταραχές, ορισμένα φάρμακα, η φρουκτόζη, ακατάλληλες απισχναντικές δίαιτες.

 

Αυξημένο ουρικό οξύ και θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει διατροφική θεραπεία και φάρμακα.

Σήμερα αρκετοί ασθενείς πάσχουν από  αυξημένο ουρικό οξύ ορού που εντοπίζεται στα πλαίσια check up αλλά δεν έχουν ανάλογα συμπτώματα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς θα παραμείνουν ασυμπτωματικοί σε όλη τους τη ζωή. Κατά την διάρκεια της σωστής παθολογικής ιατρικής εξέτασης, εκτός από το αίτιο της υπερουριχαιμίας πρέπει να αξιολογείται ο βαθμός της επικινδυνότητας του αυξημένου ουρικού οξέος διότι δεν χορηγείται φαρμακευτική χημική θεραπεία σε ασθενείς στους οποίους το αυξημένο ουρικό οξύ είναι ακίνδυνο.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

Οι ιστοσελίδες του ιατρείου εκτίθενται παραπλεύρως.

ΧΑΜΗΛΑ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ:ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

 

Το αίμα περιέχει πολλούς τύπους κυττάρων: λευκά αιμοσφαίρια (μονοκύτταρα, λεμφοκύτταρα, ουδετερόφιλα, ηωσινόφιλα, βασεόφιλα και μακροφάγα), ερυθρά αιμοσφαίρια (ερυθροκύτταρα) και αιμοπετάλια. Τα αιμοπετάλια ή θρομβοκύτταρα είναι κύτταρα του αίματος που βοηθούν το σώμα να σχηματίσει θρόμβους για να ελέγξει καταστάσεις αιμορραγίας.

Εάν κάποιο αιμοφόρο αγγείο υποστεί βλάβη, στέλνει σήματα στα αιμοπετάλια. Τα αιμοπετάλια στη συνέχεια κατευθύνονται στο σημείο της βλάβης όπου σχηματίζουν ένα πήγμα-θρόμβο για να διορθώσουν τη βλάβη. Ο σχηματισμός θρόμβου επιτυγχάνεται με την προσκόλληση των αιμοπεταλίων στο  αγγειακό ενδοθήλιο και τον σχηματισμό πλέγματος ινώδους, το οποίο αποτρέπει αποτελεσματικά την απώλεια αίματος. Τα αιμοπετάλια είναι επίσης σημαντικά για τον έλεγχο των φλεγμονών,  την ανάπτυξη των ιστών και την ανοσολογική απόκριση. Αυτές οι διεργασίες γίνονται με την απελευθέρωση ανοσολογικών παραγόντων και συστατικών του συστήματος συμπληρώματος.

Το φυσιολογικό επίπεδο αιμοπεταλίων στο αίμα κυμαίνεται μεταξύ 140.000-450.000 ανά μL. Η θρομβοποιητίνη, παράγεται στο ήπαρ και συντελεί στον έλεγχο του αριθμού των αιμοπεταλίων που κυκλοφορούν διεγείροντας τον μυελό των οστών να παράγει μεγακαρυοκύτταρα, από τα οποία παράγονται τα αιμοπετάλια. Τα αιμοπετάλια, αφού σχηματιστούν στο μυελό των οστών, έχουν μέση διάρκεια ζωής 7 έως 10 ημέρες, οπότε και απομακρύνονται από την κυκλοφορία του αίματος.

Η θρομβοπενία είναι παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων. Η θρομβοπενία συχνά δεν έχει συμπτώματα. Πολλές φορές, εντοπίζεται κατά τη διάρκεια αιματολογικών εξετάσεων ρουτίνας.  Η συνηθέστερη επιπλοκή της θρομβοπενίας είναι η αιμορραγία.

Η πιο επικίνδυνη μορφή της αιμορραγίας στην θρομβοπενία είναι η εσωτερική αιμορραγία, οπότε μπορεί να απειληθεί η ζωή του ασθενούς (π.χ. αιμορραγία εγκεφαλικού αγγείου).

ΣΥΝΗΘΗ ΑΙΤΙΑ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑΣ

•         Εγκυμοσύνη: Ορισμένες έγκυες γυναίκες αναπτύσσουν ήπια θρομβοπενία όταν πλησιάζουν τον τοκετό.

•         Χειρουργικές επεμβάσεις: Τα αιμοπετάλια μπορούν να καταστραφούν όταν περνούν από τεχνητές βαλβίδες καρδιάς ή μοσχεύματα.

·       Λοιμώξεις Οι λοιμώξεις από βακτήρια και ιούς μπορούν να μειώσουν τον αριθμό των αιμοπεταλίων είτε παράγοντας τοξίνες που καταστέλλουν την παραγωγή τους είτε προάγοντας την παραγωγή αντισωμάτων που είναι καταστροφικά και για τα αιμοπετάλια (αυτοαντισώματα). Στο αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο ένα σύνδρομο που προκαλείται από μια εντερική λοίμωξη με ένα βακτήριο που εκκρίνει μια πολύ ισχυρή τοξίνη, που ονομάζεται τοξίνη Shiga, αναπτύσσεται παράλληλα αιμόλυση, ουραιμία και θρομβοπενία.

Η κατανάλωση μη μαγειρεμένου βοείου κρέατος ή η επαφή με βοοειδή αποτελούν παράγοντες κινδύνου για προσβολή από βακτήρια shiga

•         Σε αυτοάνοσα νοσήματα όπως  όπως είναι η ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα ή αυτοάνοση θρομβοπενία (ITP) , ο λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο οργανισμός παράγει αντισώματα που επιτίθενται σε δικά του κύτταρα , οπότε μπορεί να επιτεθεί και να καταστρέψει τα αιμοπετάλια κατά λάθος.

·       Σε καρκινώματα ή αιματολογικά νοσήματα, ανώμαλα κύτταρα μπορεί να βλάψουν το μυελό των οστών και τις εστίες παραγωγής των αιμοπεταλίων.

·       Κληρονομικοί παράγοντες. Στην θρομβωτική θρομβοπενική πορφύρα (TTP) υπάρχει ανεπάρκεια ενός ενζύμου του αίματος ADAMTS13 που βοηθά στην πρόληψη της συσσώρευσης αιμοπεταλίων και του σχηματισμού μικροσκοπικών θρόμβων αίματος.  Οι ασθενείς μπορεί να έχουν πλήρη ανεπάρκεια και να μην έχουν προβλήματα υγείας επί χρόνια. Όταν ωστόσο εμφανιστεί κατάσταση που αυξάνει τον κίνδυνο πήξης του αίματος, όπως λοιμώξεις ή χειρουργικές επεμβάσεις, υπάρχει αυξημένη κατανάλωση αιμοπεταλίων, οπότε ο αριθμός τους μειώνεται.

Η ανεπάρκεια ADAMTS13 μπορεί να είναι αποτέλεσμα κληρονομούμενης γονιδιακής μετάλλαξης ή να εμφανιστεί λόγω αυτοαντισωμάτων.

·       Η διάχυτη ενδαγγειακή πήξη (DIC): Αποτελεί επίκτητο σύνδρομο ποικίλης αιτιολογίας που χαρακτηρίζεται από διάχυτη ενδοαγγειακή ενεργοποίηση του μηχανισμού της πήξης και κατανάλωση αιμοπεταλίων. Μπορεί να έχει ως αιτία την βλάβη στα μικρά αγγεία, η οποία αν είναι αρκετά σοβαρή οδηγεί σε πολυοργανική ανεπάρκεια. Δεν αποτελεί νόσο, αλλά είναι επιπλοκή διαφόρων άλλων σοβαρών νοσημάτων και καταστάσεων, όπως καρκινωμάτων, σοβαρών χειρουργικών επεμβάσεων, λευχαιμίας μαιευτικών επιπλοκών.

·       Αρκετά φάρμακα όπως αμιοδαρόνη καπτοπρίλη ρανιτιδίνη μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές αντιδράσεις υπερευαισθησίας που να αφορούν τα αιμοπετάλια.

·       Καταστάσεις μεγάλου σπλήνα οδηγούν σε παγίδευση αιμοπεταλίων στο σπλήνα.

 

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr

ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ ΚΑΙ ΜΥΪΚΗ ΚΟΠΩΣΗ ΑΠΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ: ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

 

1.      Η άσκηση έχει ευεργετικές επιδράσεις στην ψυχοσωματική υγεία. Ωστόσο όπως σε πολλές πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας η κατάχρηση ενδέχεται να έχει αντίθετα αποτελέσματα.

Το σύνδρομο της μυϊκής κόπωσης από υπερβολική σωματική άσκηση αποτελεί παθολογικό πρόβλημα που δεν αποκαθίσταται με μέτρα ανάπαυσης και μειώνει τη συνήθη επίδοση κατά την άσκηση. Μυϊκοί πόνοι, κράμπες ή τραβήγματα μυών μπορεί να συνοδεύουν τον κάματο. Το σύνδρομο υπερπροπόνησης OTS (Overtraining Syndrome) είναι το παθολογικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από έντονη μυϊκή κόπωση, έχει ως αιτία την κατάχρηση της άσκησης και δεν επιλύεται μετά από τουλάχιστον δύο εβδομάδες ανάπαυσης. Το σύνδρομο προκαλεί ποικίλες διαταραχές οργανικών συστημάτων (νευρολογικές, ενδοκρινολογικές, ανοσολογικές) και ψυχολογικές επιπτώσεις. Προσβάλλει κυρίως ανθρώπους που επιλέγουν επίπονα πολύωρα ανταγωνιστικά προγράμματα προπόνησης με ανεπαρκή διαλείμματα και ασκήσεις χαλάρωσης-αποθεραπείας. Συμπτώματα όπως έντονη κόπωση, απότομη πτώση απόδοσης, πτώση libido, μειωμένη ενέργεια, ψυχολογικές διαταραχές, αυξημένος καρδιακός ρυθμός ανάπαυσης και ευπάθεια σε λοιμώξεις εμφανίζονται.

Το σύνδρομο της μυϊκής κόπωσης λόγω υπερβολικής για τον οργανισμό σωματικής άσκησης είναι σύνδρομο, η διάγνωση του οποίου τίθεται από την κλινική εικόνα σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό άλλων υποκείμενων παθολογικών νοσημάτων ή καταστάσεων που προκαλούν σωματική κόπωση όπως είναι η νόσος του Addison, η αναιμία, η κατάθλιψη, η κακή διατροφή, οι παθήσεις θυρεοειδούς. Ειδικοί αιματολογικοί δείκτες πολλές φορές διαταράσσονται σε ασθενείς με σύνδρομο επικείμενης υπερπροπόνησης ή πάσχοντες από σύνδρομο υπερπροπόνησης, χωρίς ωστόσο να θέτουν από μόνοι τους την διάγνωση του συνδρόμου:

1.     Η γλουταμίνη αίματος

Η γλουταμίνη είναι αμινοξύ που αποτελεί δομικό συστατικό των πρωτεϊνών. Εντοπίζεται κυρίως στους μύες και στην κυκλοφορία του αίματος. Ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα γλουταμίνης πλάσματος ανευρίσκονται σε αρκετούς πάσχοντες από σύνδρομο υπερπροπόνησης, αν και δεν υπάρχει σταθερή πτώση σε κάθε περίπτωση. Πτώση στη γλουταμίνη μπορεί επίσης να συμβεί μετά από σωματικό τραύμα, εγκαύματα, φλεγμονή και μόλυνση, κατά την διάρκεια διαιτητικών στερήσεων.

2.     Η CPK (κρεατινική κινάση)

H  CPK (κρεατινική κινάση) αποτελεί ένζυμο που συντελεί στην παροχή ενέργειας.  Η καταπόνηση των μυών σε περιπτώσεις σωματικής υπερκόπωσης οδηγεί σε λύση μυϊκών κυττάρων και διαρροή CPK στο αίμα. Σε σοβαρές περιπτώσεις προκύπτει μια σοβαρή πάθηση που ονομάζεται ραβδομυόλυση. Η μυοσφαιρίνη, βασικό συστατικό των μυϊκών κυττάρων απελευθερώνεται σε μεγάλες ποσότητες στο πλάσμα και στη συνέχεια απεκκρινόμενη από τα νεφρά μπορεί να προκαλέσει απόφραξη νεφρικών σωληναρίων, και οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

3.     Oυρία και ουρικό οξύ

Η συγκέντρωση αζωτούχων αποβλήτων στο πλάσμα του αίματος (π.χ. ουρία, και ουρικό οξύ) αποτελούν δείκτες διάσπασης μυϊκής πρωτεΐνης και ενδέχεται να αυξηθούν σε πάσχοντες από σύνδρομο υπερπροπόνησης.

4.     Αλλοιώσεις ορμονών κορτιζόλης ορμονών φύλου κατεχολαμινών

Οι κατεχολαμίνες και η κορτιζόλη αποτελούν ορμόνες stress. Η νυχτερινή έκκριση των καταεχολαμινών στα ούρα, οι ορμόνες  φύλου και η κορτιζόλη αίματος τείνουν να είναι χαμηλότερες σε ασθενείς με σύνδρομο υπερπροπόνησης.  

5.     Διαταραγμένο γαλακτικό οξύ αίματος

Το γαλακτικό οξύ προέρχεται από το μεταβολισμό των υδατανθράκων και χρησιμοποιείται για τη σύσπαση των μυών, όταν οι ενεργειακές ανάγκες είναι αυξημένες και υπερβαίνουν την παροχή οξυγόνου (αναερόβιος μεταβολισμός). Η συγκέντρωση του L-γαλακτικού οξέος στο αίμα είναι συνήθως 1-2 mM σε ηρεμία, αλλά μπορεί να ξεπεράσει τα 20 mM, κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης, καθώς και τα 25 mM μετά την άσκηση. Οι ασθενείς με βλάβες από σωματική άσκηση ή σύνδρομο υπερπροπόνησης τείνουν να έχουν υπερβολικές αυξήσεις γαλακτικού οξέος σε συνδυασμό με δείκτες καταστροφής μυϊκών κυττάρων (π.χ. cpk, LDH) ή μη ικανοποιητικές αυξήσεις του γαλακτικού οξέος μετά την άσκηση.

6.     Χαμηλή ανοσοσφαιρίνη Α σιέλου

Η μειωμένη δύναμη του ανοσοποιητικού συστήματος είναι συχνή σε περιπτώσεις μυϊκής υπερκόπωσης από υπερβολική σωματική άσκηση. Η μέτρηση της sIgA σιέλου χρησιμοποιείται στον έλεγχο αθλητών σε περιόδους έντονης προετοιμασίας για την εκτίμηση της ευαισθησίας τους έναντι των λοιμώξεων.

 

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr

ΚΟΠΩΣΗ: ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

 

Η χρόνια κόπωση αποτελεί παθολογική κατάσταση στην οποία μειώνεται σημαντικά η ενεργειακή εφεδρεία του σώματος με αποτέλεσμα ο πάσχων να μην μπορεί να συνέλθει μετά από ύπνο ή ξεκούραση. Στην περίπτωση του παθολογικού προβλήματος της χρόνιας κόπωσης  διαταράσσεται σημαντικά η ικανότητα ανταπόκρισης του πάσχοντος σε καθήκοντα και δραστηριότητες της καθημερινότητας.  Η χρόνια κόπωση αποτελεί κατάσταση που επιμένει και έχει διάρκεια πάνω από έξι μήνες. Νοσήματα που προκαλούν χρόνια κόπωση είναι η κακή διατροφή,  η αυπνία, η υπερκόπωση, η αναιμία, οι ορμονικές διαταραχές, οι χρόνιες φλεγμονές, τα καρκινώματα, οι παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος, οι αναπνευστικές παθήσεις, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ή μυαλγικής εγκεφαλοπάθειας, η χρόνια κόπωση μετά από κορονοιό long covid τα ψυχιατρικά σύνδρομα . Σε κάθε περίπτωση ο εντοπισμός και η θεραπεία του υποκείμενου αιτίου στα πλαίσια της σωστής παθολογικής εξέτασης είναι σημαντικά για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της χρόνιας κόπωσης. Ανεξαρτήτως αιτίας ωστόσο, βιταμίνες και μέταλλα που εμπλέκονται στην ομαλή διάθεση ενέργειας στο ανθρώπινο σώμα δεν πρέπει να λείπουν από το καθημερινό τραπέζι του πάσχοντος. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα μέταλλα και  οι βιταμίνες που παρατίθενται:

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ Β

Πρόκειται για σύμπλεγμα οκτώ λιποδιαλυτών βιταμινών που συντελούν στην βέλτιστη λειτουργία βιοχημικών ενζύμων. Είναι σημαντικά για τον ομαλό μεταβολισμό λιπών υδατανθράκων πρωτεϊνών, τη μεταφορά οξυγόνου, την ομαλή  σωστή διάθεση ενέργειας στα  ανθρώπινα κύτταρα. Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β είναι:

 

Β1 (θειαμίνη)

Β2 (ριβοφλαβίνη)

Β3 (νιασίνη)

Β5 (παντοθενικό οξύ)

Β6

Β7 (βιοτίνη)

Β12

Φολικό οξύ

Μία ποικίλη διατροφή μεσογειακού τύπου που περιλαμβάνει όσπρια, πουλερικά, λαχανικά, ψάρια, φρούτα, σπόρους και ξηρούς καρπούς είναι σημαντική για  να εφοδιάσει το σώμα με τις βιταμίνες Β που χρειάζεται. Οι αυστηρώς φυτοφάγοι συχνά παρουσιάζουν έλλειψη βιταμίνης Β12 ενώ οι άνθρωποι που δεν τρώνε φρούτα και λαχανικά έχουν ελλείψη φυλλικού οξέος.

ΒΙΤΑΜΙΝΗ Ε

 

Η βιταμίνη Ε είναι μια ομάδα οχτώ λιποδιαλυτών ουσιών  οι οποίες περιλαμβάνουν τέσσερις τοκοτριενόλες και τέσσερις τοκοφερόλες με αντιοξειδωτικές ιδιότητες και είναι σημαντική για την όραση, την αναπαραγωγή, την υγεία του αίματος, του εγκεφάλου του ανοσοποιητικού συστήματος και του δέρματoς. Οι ξηροί καρποί, οι σπόροι και το ελαιόλαδο είναι από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης Ε.

ΒITAMINH D

Η βιταμίνη D ανήκει στις ζωτικές λιποδιαλυτές βιταμίνες και είναι ευρέως γνωστή ως βιταμίνη του ήλιου: Η υπεριώδης ακτινοβολία (UV) B με μήκος κύματος 290-320 νανόμετρα διεισδύει στο ακάλυπτο δέρμα και μετατρέπει την δερματική 7-δεϋδροχοληστερόλη σε προβιταμίνη D , η οποία με τη σειρά της γίνεται βιταμίνη D.

H βιταμίνη D παίζει κρίσιμο ρόλο στην δόμηση υγιούς μυοσκελετικού συστήματος, στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και σε νευρομυϊκές αντιδράσεις.

Συνηθίστε να περπατάτε υπό το φως του ήλιου και χωρίς αντηλιακή προστασία τουλάχιστον επί είκοσι λεπτά ημερησίως μεταξύ 10 π.μ. και 11 μ.μ. εφόσον πάσχετε από κόπωση.

ΒΙΤΑΜΙΝΗ C

H βιταμίνη C είναι υδατοδιαλυτή βιταμίνη απαραίτητη   για τη βιοσύνθεση του κολλαγόνου, της L-καρνιτίνης και νευροδιαβιβαστών, την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Η βιταμίνη C είναι απαραίτητη επίσης για το σωστό μεταβολισμό των πρωτεϊνών, προάγει την απορρόφηση σιδήρου ενώ λειτουργεί ως  φυσικό αντιοξειδωτικό. Εσπεριδοειδή, πιπεριές, ακτινίδια, φράουλες, πεπόνι, ντομάτες, λάχανο, μπρόκολο, κουνουπίδι είναι πλούσιες πηγές βιταμίνης C.

ΒΙΤΑΜΙΝΗ Α

Η βιταμίνη Α είναι απαραίτητη για το σχηματισμό της ροδοψίνης, μιας χρωστικής στον αμφιβληστροειδή και τη σύνθεση γλυκοπρωτεϊνών. Επίσης  συντελεί στην ακεραιότητα των επιθηλιακών ιστών και των λυσοσωμάτων. Καλές πηγές βιταμίνης Α είναι τα αυγά, τα λιπαρά ψάρια, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το συκώτι, τα κίτρινα, κόκκινα και πράσινα (φυλλώδη) λαχανικά, όπως σπανάκι, καρότα, γλυκοπατάτες και κόκκινες πιπεριές, τα κίτρινα φρούτα, όπως μάνγκο, παπάγια και βερίκοκα

Ενάμισι καρότο μεσαίου μεγέθους ημερησίως καλύπτει την συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη. 

ΙΩΔΙΟ:

Το ιώδιο είναι μέταλλο που είναι σημαντικό για πολλές βιοχημικές αντιδράσεις, για τον θυρεοειδή, το μεταβολισμό, την γονιμότητα, για την λειτουργία του εγκεφάλου.

Το ιώδιο είναι διαθέσιμο σε ίχνη στο νερό, τα τρόφιμα και το αλάτι. Οι τροφές που καλλιεργούνται σε παραθαλάσσιες περιοχές έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ιώδιο συγκριτικά με τρόφιμα που καλλιεργούνται σε μεγάλα υψόμετρα. Σε ορεινές περιοχές όπως τα Ιμαλάια, οι Ευρωπαϊκές Άλπεις και οι Άνδεις, το έδαφος έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε ιώδιο, διότι αυτό έχει απομακρυνθεί από παγετώνες και τις πλημμύρες. Πεδινές περιοχές μακριά από τους ωκεανούς, όπως η Κεντρική Αφρική και η Ανατολική Ευρώπη έχουν επίσης χαμηλή περιεκτικότητα σε ιώδιο. Oμάδες υψηλού κινδύνου για ανεπάρκεια ιωδίου είναι οι χορτοφάγοι και οι

 Τρόφιμα πλούσια σε ιώδιο είναι τα ψάρια, το γάλα, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα αυγά. Τα φύκια είναι μια πολύ συμπυκνωμένη πηγή ιωδίου, αλλά μπορεί να παρέχουν υπερβολικές ποσότητες ή να είναι επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα.

 ΜΑΓΝΗΣΙΟ

Kάθε όργανο του σώματος, ειδικά η καρδιά, οι μύες και τα νεφρά, χρειάζεται μαγνήσιο. Το μαγνήσιο είναι σημαντικό για την λειτουργία πάνω από 300 ενζυμικών συστημάτων που ρυθμίζουν βιοχημικές αντιδράσεις στο σώμα. Είναι σημαντικό για τη σύνθεση των πρωτεϊνών,  την λειτουργία σκελετού οδόντων μυών και νεύρων, το μεταβολισμό της γλυκόζης και την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο για την παραγωγή ενέργειας, την οξειδωτική φωσφορυλίωση και τη γλυκόλυση. Το μαγνήσιο συντελεί στην ενεργό μεταφορά ιόντων ασβεστίου και καλίου μέσω των κυτταρικών μεμβρανών, διαδικασία σημαντική για τη μεταφορά νευρικών ώσεων, για τη σύσπαση των μυών και την φυσιολογική καρδιακή λειτουργία.

Το μαγνήσιο ενεργοποιεί ένζυμα και συντελεί στην ομαλοποίηση  των επιπέδων ασβεστίου, χαλκού, ψευδαργύρου, καλίου, βιταμίνης D και άλλων σημαντικών θρεπτικών συστατικών στο σώμα. Κατά γενικό κανόνα, τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε φυτικές ίνες παρέχουν μαγνήσιο. Καλές πηγές μαγνησίου είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά - όπως το σπανάκι – ta όσπρια, οι ξηρoί καρποί, οι σπόροι η σοκολάτα και τα δημητριακά ολικής αλέσεως.

ΣΕΛΗΝΙΟ

Το σελήνιο (Se) ιχνοστοιχείο απαραίτητο για την διενέργεια πολλών χημικών αντιδράσεων. Γύρω στα είκοσι πέντε γνωστές πρωτεΐνες απαιτούν σελήνιο για να λειτουργήσουν.

Είναι συστατικό του ενεργού κέντρου της υπεροξειδάσης της γλουταθειόνης που προστατεύει τις κυτταρικές μεμβράνες από τις δυσμενείς επιπτώσεις των υπεροξειδίων των λιπιδίων H2O2. Το σελήνιο είναι σημαντικό για τη σωστή λειτουργία του θυρεοειδούς. Το ανοσοποιητικό σύστημα χρειάζεται επίσης σελήνιο για να λειτουργήσει σωστά. Ο ι ξηροί καρποί Βραζιλίας, τα θαλασσινά το κρέας, τα δημητριακά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι πλούσιες πηγές σεληνίου. Ένα βραζιλιάνικο καρύδι ημερησίως καλύπτει το σύνολο των ημερήσιων αναγκών.

ΨΕΥΔΑΡΓΥΡΟΣ ZN

Ο ψευδάργυρος είναι μέταλλο που ευρίσκεται σε όλα τα  κύτταρα του σώματος. Ο Zn είναι σημαντικός για την ανάπτυξη, την κυτταρική διαίρεση, την δραστηριότητα ενζύμων και πρωτεινών. Έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες: Συντελεί στην προστασία των κυττάρων του σώματος από τις βλάβες που προκαλούνται από τις ελεύθερες ρίζες. Ο ψευδάργυρος είναι απαραίτητος για τη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, για την αναπαραγωγή, την ανάπτυξη, την όραση τη γεύση, την όσφρηση, την πήξη του αίματος, το μεταβολισμό της ινσουλίνης, τη σωστή λειτουργία του θυρεοειδούς.

Ο ψευδάργυρος βρίσκεται σε πολλά τρόφιμα όπως το κρέας, τα ψάρια, τα πουλερικά, τα δημητριακά και τα γαλακτοκομικά. Ο ψευδάργυρος από ζωικές τροφές όπως το κόκκινο κρέας, τα ψάρια και τα πουλερικά απορροφάται πιο εύκολα από τον οργανισμό από τον ψευδάργυρο από τα φυτικά τρόφιμα.

ΑΣΒΕΣΤΙΟ

Tο ασβέστιο είναι το πιο άφθονο μέταλλο στο ανθρώπινο σώμα . Tο σώμα αποθηκεύει περισσότερο από το 99% του ασβεστίου του στα οστά και τα δόντια. Το υπόλοιπο βρίσκεται σε όλο το σώμα σε αίμα, μύες και μεσοκυττάριο υγρό. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις φυσιολογικές και βιοχημικές διεργασίες: Είναι απαραίτητο για την διαβίβαση σημάτων από κύτταρο σε κύτταρο, για την διακίνηση νευροδιαβιβαστών, για τη συστολή των μυϊκών κυττάρων, για την γονιμοποίηση, για τη σωστή λειτουργία των κυτταρικών μεμβρανών, για την πρωτεϊνική σύνθεση, για  τη συστολή και διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, για τη σύνθεση των ορμονών και το σχηματισμό των οστών.

Πλούσιες πηγές ασβεστίου είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα

ΣΙΔΗΡΟΣ

O σίδηρος είναι βασικό στοιχείο της λειτουργίας των κυττάρων του οργανισμού. Χωρίς σίδηρο, τα κύτταρα δεν θα μπορούσαν να μεταφέρουν ηλεκτρόνια και να μεταβολίσουν ενέργεια. Ο σίδηρος συντελεί στη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς ως συστατικό της αιμοσφαιρίνης των ερυθρών αιμοσφαιρίων. O σίδηρος είναι βασικό στοιχείο της λειτουργίας των κυττάρων του οργανισμού. Ο κύριος ρόλος του είναι να μεταφέρει οξυγόνο στους ιστούς ως συστατικό της αιμοσφαιρίνης των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Στο μυϊκό ιστό, η μυοσφαιρίνη είναι μια πρωτεΐνη πλούσια σε σίδηρο.Ο σίδηρος είναι βασικό στοιχείο πολλών ενζύμων, που μετέχουν στο μεταβολισμό. Χωρίς σίδηρο, τα κύτταρα δεν θα μπορούσαν να μεταφέρουν ηλεκτρόνια και να μεταβολίσουν ενέργεια.

Τροφές πλούσιες σε σίδηρο είναι το κρέας.

Τα οστρακοειδή και οι σαρδέλες περιέχουν επίσης υψηλής ποιότητας αφομοιώσιμο σίδηρο. Ο σίδηρος των φυτικών τροφών είναι λιγότερο αφομοιώσιμος αν και σημαντικές ποσότητες ευρίσκονται σε όσπρια, ελιές, κινόα, μανιτάρια, σπανάκι, κουνουπίδι, σκούρα πράσινα λαχανικά, πατάτες λιαστές ντομάτες.

Εφόσον δεν πάσχετε από νόσημα που συνοδεύεται από υπερφόρτωση σιδήρου εντάξτε στην διατροφή σας  τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε σίδηρο χρησιμοποιώντας παράλληλα  τρόφιµα πλούσια σε βιταµίνη C, όπως χυµό πορτοκαλιού, φράουλες, πιπεριές, με δεδομένο ότι η βιταµίνη C αυξάνει την απορρόφηση του σιδήρου.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr

ΚΡΑΜΠΕΣ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

 

Η φυσιολογική σύσπαση των μυών αποτελεί σύνθετη διαδικασία, που προϋποθέτει την ομαλή συνεργασία πολλών οργανικών συστημάτων:  Το κεντρικό νευρικό σύστημα και τα νεύρα που μεταφέρουν την εντολή πρέπει να λειτουργούν άψογα, το μυϊκό κύτταρο να υπακούει ακώλυτα, η τροφοδοσία με αίμα του μυϊκού ιστού και των παρακείμενων μορίων να είναι απρόσκοπτη, η παροχή οξυγόνου θρεπτικών στοιχείων βέλτιστη, η απαγωγή άχρηστων ουσιών που παράγονται κατά την λειτουργία του μυϊκού κυττάρου άριστη. Ορισμένες κακές συνήθειες και απλοί παθολογικοί παράγοντες, μπορεί να προκαλέσουν λειτουργική διαταραχή των παραπάνω συστημάτων με αποτέλεσμα την εμφάνιση κραμπών. Οι κράμπες είναι ακούσιες επώδυνες εντοπισμένες συσπάσεις των μυών, οι οποίες χαρακτηρίζονται από απότομη έναρξη και μικρή διάρκεια. Συνήθεις παράγοντες που προκαλούν κράμπες είναι η υπερκόπωση, η ορθοστασία, η κακή διατροφή, η υπερκατανάλωση καφέ. Οι ηλικιωμένοι και οι πάσχοντες από ορισμένα χρόνια νοσήματα είναι πιο ευαίσθητοι στους παράγοντες αυτούς. Η άρση των παθολογικών αυτών παραγόντων είναι απαραίτητη για την θεραπεία του ενοχλητικού συμπτώματος των κραμπών. Σε ορισμένες περιπτώσεις χορηγούνται ορισμένα ενισχυτικά φάρμακα, συμπληρώματα διατροφής και τοπικές κρέμες αποκατάστασης.

 

Τα νοσήματα και οι βλαπτικοί παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν δυσλειτουργία μυών και κράμπες, διαιρούνται αδρώς ανάλογα με την αιτία της βλάβης:

•          Σε αμιγή νοσήματα του νευρικού συστήματος (π.χ. ψυχιατρικές διαταραχές, πλάγια μυατροφική σκλήρυνση κ.λπ.).

 

·      Σε νοσήματα από διαταραχές βιταμινών και σημαντικών ιχνοστοιχείων, όπως είναι οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, το ασβέστιο κ.λπ. Η αφυδάτωση από εφίδρωση και η κατάχρηση αλκοόλ, είναι συχνοί παράγοντες στον ελληνικό πληθυσμό που ευθύνονται για την εμφάνιση κραμπών κατά το καλοκαίρι.

 

·      Σε μεταβολικά νοσήματα όπως είναι ο διαβήτης, η ηπατοπάθεια, κ.λπ.

 

·      Σε νοσήματα με διαταραγμένα επίπεδα κυκλοφορούντων ορμονών, όπως είναι χαρακτηριστικά ο υποθυρεοειδισμός.

 

·      Σε νοσήματα που συνοδεύονται από τοξική επίδραση παθογόνων μικροοργανισμών στο σώμα, όπως είναι η σύφιλη, η ηπατίτιδα κ.λπ.

 

·      Σε νοσήματα ή διαταραχές που συνοδεύονται από κυκλοφορία στο αίμα τοξινών, βλαπτικών αυτοαντισωμάτων, βλαπτικών κυττάρων, όπως συμβαίνει σε καρκινώματα, επί χρήσεως ορισμένων ναρκωτικών κ.λπ.

 

 

·      Σε νοσήματα με διαταραχές αιμάτωσης όπως είναι χαρακτηριστικά η αποφρακτική αγγειοπάθεια.

 

 

·      Σε αμιγή ρευματολογικά νοσήματα, που επηρεάζουν τους παρακείμενους ιστούς, όπως είναι η ρευματική πολυμυαλγία.

 

·      Σε νοσήματα των μυών και νευρομυϊκής σύναψης, όπως είναι η μυϊκή δυστροφία, η μυασθένεια κ.λπ.

 

·      Στο σύνδρομο των ανήσυχων ποδιών.

 

Ορισμένες διαταραχές έχουν μεικτό χαρακτήρα.

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΣΕ ΚΡΑΜΠΕΣ:

·        Διακόψτε τη μυϊκή δραστηριότητα και μεταφερθείτε σε σκιερό μέρος.

·        Πιείτε χυμό ή αλατισμένο κρύο ζωμό κότας.

·        Κάνετε μασάζ με αμυγδαλέλαιο ή ελαιόλαδο στην προσβεβλημένη περιοχή

·        Μην συνεχίσετε την έντονη δραστηριότητα για αρκετές ώρες

·        Εάν κράμπες δεν υποχωρήσουν εντός μίας ώρας ή υπάρχουν και συστηματικά συμπτώματα (π.χ. πυρετός) η άμεση ιατρική παθολογική εξέταση είναι απαραίτητη.

 

Τι πρέπει να ξέρετε εσείς που πάσχετε από κράμπες για την πρόληψη και θεραπεία του προβλήματος επιπροσθέτως:

 

• Να πίνετε αρκετό νερό και καταναλώνετε επαρκή ποσότητα άλατος, εάν δεν υπάρχουν σχετικές ιατρικές αντενδείξεις (π.χ. περιπτώσεις υπέρτασης) κατά τις ζεστές ημέρες του έτους και κατά την άσκηση.

·      Η επίπονη άσκηση μετά από μακροχρόνιες περιόδους καθιστικής ζωής καταπονεί ιδιαίτερα το μυϊκό σύστημα. Εάν αφήσετε την άθληση για κάποιο χρονικό διάστημα μην ενταχθείτε απότομα σε πρόγραμμα. Μην αμελείτε να κάνετε προθέρμανση και ασκήσεις χαλάρωσης μετά την άσκηση

·      Μην ασκείστε αμέσως μετά φαγητό.

• Διακόψτε το αλκοόλ.

·      Να τρώτε φρούτα και λαχανικά σε καθημερινή βάση.

 

• Πρέπει να κοιμάστε και να ξεκουράζεστε επαρκώς.

 

• Εάν κάνετε εντατική άσκηση μειώστε την ποσότητά της έως την αποκατάσταση του προβλήματος των κραμπών. Μην χρησιμοποιείτε υψηλά υποδήματα και αποφεύγετε την πολύωρη ορθοστασία.

 

• Να αποφεύγετε τις ακραίες θερμοκρασίες στο μπάνιο (καυτό-κρύο).

 

• Εάν οι κράμπες σας είναι έντονες, εμμένουν ή συνοδεύονται από επιπρόσθετα συμπτώματα μην αμελήσετε τη σωστή ιατρική παθολογική εξέταση. Σημαντικά για τη σωστή διάγνωση είναι τα ευρήματα της σωστής ιατρικής εξέτασης που θα κατευθύνουν τη σωστή εργαστηριακή διερεύνηση και θεραπεία.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr