ΑΤΡΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ: ΣΥΝΗΘΗ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ

 

Η ατροφική γαστρίτιδα αποτελεί χρόνια φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου με συνοδό ατροφία. Αποτελεί εξελισσόμενη παθολογική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από απώλεια γαστρικών αδένων και εστίες εντερικής μεταπλασίας.  Η ατροφική γαστρίτιδα οφείλεται σε ειδικά αυτοαντισώματα ή σε ένα λοιμογόνο βακτηρίδιο, το ελικοβακτηρίδιο. Στην περίπτωση της ατροφικής γαστρίτιδας από αντισώματα, στους πάσχοντες υπάρχει διαταραχή του ανοσολογικού συστήματος και αυτοάνοση καταστροφή γαστρικού βλεννογόνου.

Πολλές περιπτώσεις είναι ασυμπτωματικές. Τα συμπτώματα, εάν υπάρχουν, είναι πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα, απώλεια όρεξης συμπτώματα από έλλειψη βιταμινών και ιχνοστοιχείων όπως αναιμία, πόνος στο στήθος κόπωση σύγχυση μυρμηγκιάσματα εμβοές, ναυτία, έμετος . Η ατροφική γαστρίτιδα είναι πιο συχνή σε ανθρώπους με ηλικία άνω των 50 ετών.

Ομάδες υψηλού κινδύνου για προσβολή από ατροφική γαστρίτιδα είναι οι άνθρωποι που δεν τηρούν καλές συνθήκες υγιεινής, οι άνθρωποι με δυσμενή κληρονομικότητα, οι πάσχοντες από αυτοάνοσα νοσήματα.

Συνήθη λάθη που κάνουν οι πάσχοντες:

1.      Δεν ελέγχουν επίπεδα βιταμινών και ιχνοστοιχείων στο αίμα τους σε περιοδική βάση

Η ατροφική γαστρίτιδα αποτελεί ένα πολυσυστηματικό νόσημα, διότι συνδέεται πολλές φορές με κακή απορρόφηση ζωτικών βιταμινών και ιχνοστοιχείων, φαινόμενο που προκαλεί συχνά διαταραχές στην λειτουργία μιας ποικιλίας οργάνων. Συστηματικά συμπτώματα από την έλλειψη όπως ατονία, λιποθυμία, ωχρότητα, μουδιάσματα, κάψιμο στο σώμα, αστάθεια, μειωμένη αντίσταση στo stress, ανορεξία, διαταραχές συμπεριφοράς, ενδέχεται να υπάρχουν, σε αρχικά στάδια ωστόσο υπάρχει έλλειμμα συμπτωμάτων. Η έλλειψη σιδήρου και βιταμίνης Β12 ιδιαιτέρως, είναι συχνά παθολογικά ευρήματα στους πάσχοντες.

·       Δεν υποβάλλονται σε ενδοσκοπήσεις μετά την διάγνωση

Ένα μικρό ποσοστό των πασχόντων από ατροφική γαστρίτιδα ενδέχεται να αναπτύξει όγκους πεπτικού συστήματος. Πολλοί ασθενείς, αναλόγως και σταδίου της νόσου πρέπει να υποβάλλονται σε ενδοσκοπήσεις συνηθέστερα ανά τρία-πέντε έτη.

·       Δεν απέχουν από παράγοντες της καθημερινότητας που προκαλούν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση

Κατά την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ), υγρά του στομάχου παλινδρομούν με αποτέλεσμα την επιδείνωση του προβλήματος. Συμπτώματα όπως βήχας, φλεγμονές, βράχνιασμα, ξινίλα στόματος με αναγωγές, δύνανται να εμφανιστούν.

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μπορεί να προκαλείται από νοσήματα εκτός του γαστρεντερικού συστήματος (π.χ. διαβήτης, έμφραγμα του μυοκαρδίου) από τοπικά νοσήματα του γαστρεντερικού (π.χ. διαφραγματοκήλη) που πρέπει να ευρίσκονται υπό άριστη ρύθμιση. Τα ακατάστατα γεύματα, τα λιπαρά γεύματα, το stress, η κατάχρηση καφέ, η έκθεση σε τοξικές ουσίες, η κατάχρηση φαρμάκων, τo υπερβολικό βάρος, η κατάκλιση και ο ύπνος κατά το εξηντάλεπτο που έπεται του γεύματος  είναι ορισμένοι από τους πιο κοινούς παράγοντες και καταστάσεις της καθημερινότητας που συνδέονται με την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

·       Εφόσον έχουν αυτοαντισώματα δεν ευρίσκονται σε επιφυλακή και για αυτοάνοσα νοσήματα που είναι συχνότερα στους πάσχοντες συγκριτικά με τον υπόλοιπο πληθυσμό.

 

Τ ο αμυντικό σύστημα του ανθρώπου περιλαμβάνει πολλούς μηχανισμούς άμυνας και προστασίας έναντι των τοξικών παραγόντων. Οι βλαπτικές ουσίες αποκαλούνται γενικώς αντιγόνα. Μετά την είσοδο ενός βλαπτικού λοιμογόνου παράγοντα ειδικά αντισώματα που παράγονται από λεμφοκύτταρα (Β λεμφοκύτταρα) και ειδικά ευαισθητοποιημένα λεμφοκύτταρα (Τ λεμφοκύτταρα) επιτίθενται στο παθογόνο. Τα ειδικά αντισώματα και τα ειδικά ευαισθητοποιημένα λεμφοκύτταρα έχουν σημαντικό ρόλο στην ανοσολογική μνήμη, στην οποία οφείλεται η ανοσία που αναπτύσσει ο οργανισμός έναντι ορισμένων παθογόνων μικροοργανισμών μετά τη λοίμωξη. Σε ορισμένα άτομα, το ανοσοποιητικό σύστημα, παράγει αντισώματα έναντι των ιστών του, τα οποία εκλαμβάνουν λανθασμένα τους ιστούς του σώματος ως ξένα και βλαπτικά αντιγόνα. Στην ατροφική γαστρίτιδα τα αυτοαντισώματα αυτά πυροδοτούν αυτοάνοση αντίδραση κατά των βρεγματικών κυττάρων του στομάχου, υποχλωρυδρία και καταστροφή του ενδογενούς παράγοντα. Η ατροφική γαστρίτιδα από αυτοαντισώματα συνδέεται και με άλλες αυτοάνοσες διαταραχές, όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto , ο διαβήτης τύπου 1 , η νόσος Crohn.

·       Kάνουν υπερβολική κατανάλωση αναψυκτικών

Τα αναψυκτικά, ανθρακούχα ή μη, περιέχουν ένα μείγμα από χημικά στοιχεία και τεχνητές γεύσεις που δεν συνιστώνται στους πάσχοντες από ατροφική γαστρίτιδα.

·       Καπνίζουν και κάνουν υπερβολική χρήση άλατος και αλκοόλ

Οι παράγοντες αυτοί επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr

ΓΙΑΤΡΕ ΠΑΣΧΩ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΟΠΩΣΗΣ;

 

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, ή μυαλγικής εγκεφαλομυελίτιδας, είναι πολυσυστηματικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από σοβαρή κόπωση που διαρκεί και συνοδεύεται από γνωστική δυσλειτουργία, προβλήματα ύπνου, δυσλειτουργία του αυτόνομου συστήματος, αδιαθεσία μετά την άσκηση. Ο όρος σύνδρομο χρόνιας κόπωσης έχει χρησιμοποιηθεί για να σηματοδοτηθεί η σύνθετη φύση του συνδρόμου.  Στην μυαλγική εγκεφαλίτιδα- σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί είναι πολλαπλοί και σύνθετοι όπως ανοσολογικές διαταραχές,  αλλοιώσεις στη λειτουργία των φυσικών φονικών κυττάρων (NK), διαταραχές στο προφίλ ιντερλευκινών, βλάβη στην απόκριση των Τ κυττάρων σε συγκεκριμένα αντιγόνα, αντιδράσεις αυτοανοσίας, αυξημένο οξειδωτικό stress, αλλοιώσεις στα επίπεδα σεροτονίνης, δυσλειτουργία στον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης, επιγενετική τροποποίηση, νευροφλεγμονή, νευρωνική ευαισθητοποίηση, απορρύθμιση οδών που συνδέονται με την ομαλή άμυνα έναντι ιών. Κάθε περίπτωση χρόνιας κόπωσης δεν οφείλεται σε μυαλγική εγκεφαλίτιδα με δεδομένο ότι ποικίλες καταστάσεις   όπως η κατάχρηση αλκοόλ, η αυπνία, υπερκόπωση, η αναιμία, οι ορμονικές διαταραχές, οι χρόνιες φλεγμονές, τα ψυχιατρικά σύνδρομα, οι παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος, οι αναπνευστικές παθήσεις, τα καρκινώματα, τα αυτοάνοσα νοσήματα, η άπνοια κατά τον ύπνο προκαλούν κόπωση και πρέπει να αποκλείονται στα πλαίσια της σωστής παθολογικής εξέτασης από τον έμπειρο παθολόγο κατά την διερεύνηση του προβλήματος της κόπωσης στον πάσχοντα από κόπωση ασθενή.

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης βαίνει αυξανόμενο σήμερα. Σύμφωνα με μελέτες η επίπτωση του συνδρόμου κυμαίνεται από 0,007% έως 2,8% στον γενικό ενήλικο πληθυσμό. Η επιδημία του κορονοιού οδήγησε σε αύξηση του ποσοστού των πασχόντων. Αυτό συμβαίνει διότι η προσβολή από ισχυρά παθογόνα λειτουργεί ως καταλύτης στην πυροδότηση των σύνθετων παθοφυσιολογικών παθολογικών φαινομένων που εμφανίζονται στο σύνδρομο. Το νόσημα εμφανίζεται σε υψηλότερα ποσοστά μεταξύ 40 και 70 ετών. Οι γυναίκες προσβάλλονται πιο συχνά από τους άνδρες. Παρά ταύτα δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση της διάγνωσης του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης σε κάθε περίπτωση κόπωσης που διαρκεί ή είναι επίμονη και η οποία μπορεί να μοιράζεται κοινές παθοφυσιολογικές διαταραχές με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης αλλά να μην έχει την έκταση και την ένταση της εκτροπής που χαρακτηρίζει το σύνδρομο. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να τεθεί η διάγνωση του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης ή μυαλγικής εγκεφαλίτιδας σε εσάς που πάσχετε από κόπωση είναι:

1.     Να μην έχει εντοπιστεί σαφής υποκείμενος παθολογικός παράγοντας που να δικαιολογεί την κόπωση από παθολόγο με σφαιρική γνώση και ανάλογη εμπειρία. Αντιστοίχως να μην έχει εντοπιστεί υποκείμενο ψυχιατρικό νόσημα που να αποτελεί το αίτιο της κόπωσης.

2.     Η κόπωσή σας να διαρκεί πάνω από έξι μήνες και να είναι μέτριας/σοβαρής έντασης επί πάνω από το 50% του χρόνου κατά την καθημερινότητά σας. Αυτό σημαίνει ότι εάν πάσχετε μονίμως από  ελαφρά κόπωση που σας απασχολεί για μικρό μόνο χρονικό διάστημα κατά την διάρκεια της ημέρας χωρίς  τάσεις επιδείνωσης, μπορεί να πάσχετε από χρόνια κόπωση αλλά όχι από το πολυσυστηματικό νόσημα του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης ή μυαλγικής εγκεφαλομυελίτιδας.

3.     Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης προκαλεί χαρακτηριστική επιδείνωση των συμπτωμάτων και της λειτουργίας μετά από έκθεση σε φυσικούς ή γνωστικούς στρεσογόνους παράγοντες, οι οποίοι προηγουμένως ήταν  καλά ανεκτοί. Έτσι εάν έχετε κόπωση αλλά ταυτόχρονα δεν βιώνετε επιδείνωση της κόπωσης μετά από άσκηση ή πνευματική εργασία δεν πάσχετε από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Η κόπωση μετά την άσκηση ή την εργασία μπορεί να περιλαμβάνει νευρολογικές, καρδιαγγειακές, αναπνευστικές και γαστρεντερικές ενοχλήσεις.

4.     Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης συνοδεύεται χαρακτηριστικά από μη αναζωογονητικό ύπνο. Εάν δεν ξυπνάτε κουρασμένοι, μπορεί να πάσχετε από χρόνια κόπωση αλλά όχι από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

5.     Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης συνοδεύεται είτε από γνωστική εξασθένηση (ήτοι προβλήματα με τη σκέψη ή τη μνήμη ή τη συγκέντρωση) είτε από ορθοστατική δυσανεξία (ήτοι επιδείνωση συμπτωμάτων κατά τη λήψη και τη διατήρηση όρθιας στάσης). Εάν πάσχετε από μυϊκή μόνο κόπωση και παράλληλα δεν εμφανίζετε ορθοστατικά συμπτώματα, δεν πάσχετε από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

LINKS

 

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

 

 http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com

E mail amoschovaki@yahoo.gr

"ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΟ" ΟΥΡΙΚΟ ΟΞΥ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

 

Το ουρικό οξύ είναι ασθενές οξύ που παράγεται από το μεταβολισμό των πουρινών. Πριν από την εφηβεία, το μέσο ουρικό οξύ ορού είναι 3,6 mg/dl για άνδρες και γυναίκες. Προοδευτικά οι τιμές αυξάνονται. Οι ενήλικες  γυναίκες έχουν συνήθως 1 mg/dl λιγότερο ουρικό οξύ στο αίμα από τους άνδρες. Το χαμηλότερο επίπεδο στις γυναίκες αντανακλά την σχετιζόμενη με τα οιστρογόνα ενίσχυση της νεφρικής κάθαρσης του ουρικού οξέος και εξαφανίζεται κατά την εμμηνόπαυση. Πολλοί παράγοντες, όπως η άσκηση, η διατροφή, τα φάρμακα και η κατάσταση ενυδάτωσης, μπορεί να οδηγήσουν σε παροδικές διακυμάνσεις των επιπέδων ουρικού οξέος.

 Το αυξημένο ουρικό οξύ που καλείται ιατρικώς υπερουριχαιμία.

Τα συμπτώματα που προκαλεί το αυξημένο ουρικό οξύ

Η υπερουριχαιμία διακρίνεται σε συμπωματική υπερουριχαιμία στην οποία τα συμπτώματα από το αυξημένο ουρικό οξύ περιλαμβάνουν ουρική αρθρίτιδα, νεφρολιθίαση, κολικούς νεφρού ή νεφροπάθεια και  ασυμπτωματική υπερουριχαιμία ήτοι υπερουριχαιμία που δεν προκαλεί συμπτώματα. Η ασυμπτωματική υπερουριχαιμία μπορεί σταδιακά να εξελιχτεί σε συμπωματική υπερουριχαιμία.

Στη συμπτωματική υπερουριχαιμία το ουρικό οξύ σχηματίζει κρυστάλλους και λίθους που καθιζάνουν σε αρθρώσεις προκαλώντας ουρική αρθρίτιδα ή στο ουροποιητικό σύστημα προκαλώντας κολικούς και συγκρίματα. Η οξεία νεφροπάθεια ουρικού οξέος είναι μια σοβαρή μορφή οξείας νεφρικής ανεπάρκειας που προκύπτει από την καθίζηση κρυστάλλων ουρικού οξέος εντός του ουροποιητικού συστήματος.

Αυξημένο ουρικό οξύ και μεταβολικό σύνδρομο

Πολλοί πάσχοντες από αυξημένο ουρικό οξύ πάσχουν παράλληλα από μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο  αφορά συνολικά το μεταβολισμό λιπιδίων και γλυκόζης και διαγιγνώσκεται όταν ένας ασθενής έχει τουλάχιστον 3 από τις ακόλουθες 5 καταστάσεις:

•            Αρτηριακή πίεση ≥130/85 mm Hg

•            Τριγλυκερίδια ≥150 mg/dL

•            HDL-C < 40 mg/dL στους άνδρες ή < 50 mg/dL στις γυναίκες

•            Γλυκόζη νηστείας ≥100 mg/dL

•            Περίμετρος μέσης ≥102 cm στους άνδρες ή ≥88 cm στις γυναίκες

Το αυξημένο ουρικό οξύ στα πλαίσια του μεταβολικού συνδρόμου συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο προσβολής από διαβήτη καρδιαγγειακά νοσήματα, λιπώδες ήπαρ και ορισμένα καρκινώματα.

 

Τα αίτια της υπερουριχαιμίας:

Αποτελεί το παθολογικό καταληκτικό σημείο κατά κύριο λόγο τριών διεργασιών:

·       Της απέκκρισης ουρικού οξέος από τα ούρα

Ο νεφρός είναι η κύρια θέση απομάκρυνσης  του ουρικού οξέος.

Ο μειωμένος ρυθμός σπειραματικής διήθησης και η νεφρική ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσουν σε δευτεροπαθή υπερουριχαιμία. Η νεφρική κάθαρση  μπορεί να μειωθεί λόγω αφυδάτωσης ή παρουσίας οργανικών οξέων όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις διαβητικής  κετοξέωσης ή χρόνιας λήψης μικρής δόσης σαλικυλικών φαρμάκων. Τα διουρητικά φάρμακα αυξάνουν το ουρικό οξύ του ορού με πολλαπλούς μηχανισμούς (π.χ. αυξημένη σωληναριακή επαναρρόφηση).

·       Της διαιτητικής πρόσληψης πουρινών

Η οξειδάση της ξανθίνης, το ένζυμο που είναι υπεύθυνο για τη μετατροπή των πουρινών σε ουρικό οξύ, βρίσκεται σε αφθονία στο ήπαρ και στον βλεννογόνο του λεπτού εντέρου. Κάνοντας υπερβολική κατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε  πουρίνες όπως είναι το  κόκκινο κρέας, τα σπλάγχνα οργάνων, τα οστρακοειδή, τα αλκοολούχα ποτά, τα αλλαντικά, το κουνέλι, η πάπια, η χήνα, ο λαγός αυξάνουμε την πρόσληψη πουρινών, κατά το μεταβολισμό των οποίων παράγεται ουρικό οξύ.

·       Της ενδογενούς σύνθεσης πουρινών

Μέρος ασθενών με υπερουριχαιμία εκκρίνει υπερβολικές ποσότητες ουρικού οξέος λόγω κληρονομικών παραμέτρων που αφορούν την δραστηριότητα ενζύμων ή υπερβολικής παραγωγής πουρινών λόγω υποκείμενου νοσήματος ή παθολογικού παράγοντα. Υποκείμενα νοσήματα και παράγοντες που προκαλούν αυξημένη ενδογενή σύνθεση είναι οι αιμολυτικές και μυελουπερπλαστικές διαταραχές, ορισμένα φάρμακα, η φρουκτόζη, ακατάλληλες απισχναντικές δίαιτες.

 

Αυξημένο ουρικό οξύ και θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει διατροφική θεραπεία και φάρμακα.

Σήμερα αρκετοί ασθενείς πάσχουν από  αυξημένο ουρικό οξύ ορού που εντοπίζεται στα πλαίσια check up αλλά δεν έχουν ανάλογα συμπτώματα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς θα παραμείνουν ασυμπτωματικοί σε όλη τους τη ζωή. Κατά την διάρκεια της σωστής παθολογικής ιατρικής εξέτασης, εκτός από το αίτιο της υπερουριχαιμίας πρέπει να αξιολογείται ο βαθμός της επικινδυνότητας του αυξημένου ουρικού οξέος διότι δεν χορηγείται φαρμακευτική χημική θεραπεία σε ασθενείς στους οποίους το αυξημένο ουρικό οξύ είναι ακίνδυνο.

Dr Αναστασία Μοσχοβάκη

 

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

 

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

 

Τηλ. 2106252770 και 6945575287

 

Οι ιστοσελίδες του ιατρείου εκτίθενται παραπλεύρως.